Bodil (19) werd gebeten door een zwerfhond

Bodil reisde met haar klas per bus naar Bosnië-Herzegovina om een basisschool op te knappen. Nog dagelijks merken kinderen daar de gevolgen van de Bosnische burgeroorlog en de bombardementen. Bodil: ‘De verwoestingen herinneren de kinderen iedere dag aan een verschrikkelijke tijd, vandaar dat wij daarheen reisden om de lokalen mooi te maken.’

De groep scholieren verbleef in twee verschillende huizen in Bosnië. ‘Iedere dag kwam er een hond schooien om iets te eten’, vertelt Bodil. 'En een local die het schoolproject leidde, gaf haar elke dag iets. Het was een blije hond, die veel van een Golden Retriever weg had, en aan haar tepels te zien was ze net bevallen.’

De hond die Bodil beet leek op een Golden Retriever.

Hondenbeet

De laatste dag van de reis, voordat de bus naar huis zou vertrekken, stond Bodil vroeg op om een wandeling door het dorp te maken. ‘Ik zag die lieve hond weer en besloot om om haar ook wat eten te geven.’ Bodil wist dat ze voorzichtig moest zijn, omdat het een zwervende moederhond was. ‘Ik ging vol goede moed op de hond af met een stukje vlees. Ik wilde het aan haar geven, maar ze maakte een snelle beweging naar voren, waardoor ik erg schrok. Van schrik trok ik mijn hand terug, waardoor de hond in mijn vinger beet.’

In eerst instantie was Bodil zich niet bewust van de gevaren die de beet met zich meebracht. Ze spoelde haar hand en dat was dat… Tot ze het incident aan de reisleiding vertelde, die de wond meteen desinfecteerde en het voorval zwaar opnam. Bodil: ‘Ik schrok dat zij het zo serieus namen. Het zweet brak me uit en door alle hectiek raakte ik in paniek en begon ik te huilen. De leiding bekeek mijn wond nog even goed en deed er een verbandje om. Zo stapte ik de bus in naar huis, voor 26 uur lang.’

Hondsdolheid de wereld uit

Eenmaal terug in Nederland is Bodil op aanraden van vrienden en familie naar de dokter gegaan. Diverse telefoontjes tussen dokters, microbiologen en de GGD volgden. Mensen die gebeten zijn en hondsdolheid hebben opgelopen, krijgen meestal niet direct klachten; maar vaak wel binnen drie maanden. De ziekte loopt altijd fataal af als het virus eenmaal je zenuwstelsel is binnengedrongen. Bodil had een flinke wond en was gebeten door een zwerfhond waarvan het onbekend was of de hond de ziekte had. Het risico op hondsdolheid was zo groot dat een spoedprocedure nodig was.



Eerst kreeg Bodil een zogenoemde MARIG-injectie. Die injectie, die in veel vakantielanden niet voorhanden is, bevat beschermende antistoffen. Deze moet geprikt worden in de buurt van de plek waar je bent gebeten. In Bodils geval was dat haar vinger, wat enorm pijnlijk was. Bodil: 'Ik heb nog nooit in mijn leven zoveel pijn meegemaakt als bij die prik. Je kunt je voorstellen dat het zeer doet, als je bedenkt dat de meeste zenuwen in je vingers zitten.’ De MARIG-injectie beschermt bij een serieuze beet, omdat je eigen imuunsysteem na een vaccinatiereeks tot twee weken de tijd nodig heeft om zelf antistoffen te produceren. Na deze eerste injectie volgde nog een hele reeks prikken, waardoor Bodil er gelukkig zeker van was dat ze niet ziek zou worden. 

Bodil met haar eigen hond. 

Door haar verhaal te delen, wil Bodil mensen bewust maken van de gevaren van hondsdolheid. Haar belangrijkste tip: ‘Neem zo snel mogelijk contact op met een dokter en de GGD. Zij kunnen achterhalen hoe hoog het risico is op hondsdolheid in een bepaald land. Zo kun je inspelen op eventuele gevolgen. Bodil zelf werd pas later behandeld in Nederland, waardoor ze in een spoedprocedure terechtkwam, die gepaard ging met veel stress. Bodil: ‘Probeer ook geen honden aan te halen in het buitenland. Ze zijn lief en doen menig mensenhart sneller kloppen, maar houd afstand. Honden blijven toch onvoorspelbaar.’

Doordat Bodil dit avontuur heeft moeten meemaken, wil ze zich extra inzetten voor honden in het buitenland. ‘Als we er bij honden gewoon op tijd bij zijn met vaccineren, voorkom je dat zij door de ziekte moeten lijden en hondsdolheid verspreiden. Zo help je niet alleen dieren, maar ook mensen. Honden betekenen alles voor me. We moeten er op tijd bij zijn met vaccinaties, zodat we mens en dier kunnen beschermen.’

Wil je ook in actie komen tegen hondsdolheid en daarmee mens en dier beschermen? 



Doneer een vaccinatie