3x 'nooit meer een olifantenrit'

Annelies (30): “Toen ik in 2012 bij een hotel in Sri Lanka aankwam, stond hij daar bij de ingang: die prachtige olifant waar toeristen een ritje op konden maken. ‘Wauw’, dacht ik. Na een korte onderhandeling over de prijs klom ik samen met mijn vriend in het bakje op de rug van de olifant. Het was geen lange rit – misschien een half uurtje – over het natuurgebied van het hotel. We houden heel erg van dieren en vonden het fantastisch om zo dichtbij te kunnen komen, zijn huid te kunnen aanraken en hem bananen te voeren. Natuurlijk vroegen we de gids of het dier goed werd verzorgd, maar na een bevestiging daarover hebben we er niet verder bij stilgestaan.



Nu weet ik dat die mahouts waarschijnlijk getraind zijn om een mooi verhaal te vertellen. Ik zie in dat de olifanten mishandeld worden, want hoe krijg je een olifant anders zover om toeristen op zijn rug te laten dragen? Ik heb nog een foto van ons op de olifant, maar als ik daarnaar kijk, voel ik me enorm schuldig. De mooie ervaring van de rit op een olifant is totaal overschaduwd door het leed dat daarachter schuilgaat. Ik heb hier ook aan bijgedragen en wilde dat ik dat ongedaan kon maken.”

Mahouts gebruiken olifantenhaken om de dieren te laten gehoorzamen.

'Lopendebandwerk voor de olifanten'

Nastasja (34): “Ik was in 2011 in Jaipur, India, en maakte een olifantenrit naar het Amber fort. Ik weet eerlijk gezegd niet meer hoe lang het duurde. Olifanten vind ik zulke prachtige dieren, dat ik het op dat moment geweldig vond om erop te zitten: de rit kon me niet lang genoeg duren. De romantiek was er snel vanaf toen ik aan alle kanten zag dat de attractie ontzettend commercieel was. Het was lopendebandwerk voor de olifanten. Het was er smerig en de dieren stonden zij aan zij opgesteld te wachten tot de volgende toeristen op hun rug klommen.

Ik stond er toen nog niet bij stil dat de dieren zo ernstig mishandeld worden. Toen er steeds meer gepubliceerd werd over het dierenleed, had ik al gauw mijn conclusie getrokken. Een wild dier komt het beste uit de verf in zijn natuurlijke habitat. Zij hebben ons niet te gehoorzamen; wij moeten de natuur respecteren.”

Olifantenritten zijn vaak lopendebandwerk voor de olifanten.

'Olifanten horen in het wild'

Johan (71): “Tot drie keer toe maakten ik en mijn vrouw een olifantenrit: in Chang Dao en Khao Sok in Thailand en in Halbarana in Sri Lanka. We dachten dat het wel goed zat, want het leek erop dat de dieren goed werden behandeld. De mahouts legden ons uit dat de olifanten vroeger in de bosbouw werden gebruikt en daar nu niet meer nodig waren. Olifantenritten zouden dé oplossing zijn geweest om de dieren een nieuwe toekomst te geven. We zagen dat de mahouts prikstokken gebruikten, maar dachten dat ze daar alleen kleine prikjes gaven. De mahouts bagatelliseerden het gebruik van de stokken.



Bij een van onze ritten staken we een rivier over, maar toen de olifant weerstand bood, werd de mahout enorm kwaad op het dier. De olifant werd opstandig en ik was bang dat we er af zouden vallen. Gelukkig liep het goed af, maar het deed ons wel beseffen dat olifanten in het wild horen. Olifanten zijn onze favoriete dieren. We vonden het daarom geweldig om zo dichtbij te komen. Inmiddels zijn we al een stukje boven de zeventig en maken we nog steeds reizen naar de tropen, maar geen haar op mijn hoofd die er nog aan denkt om nog eens op een olifantrug te kruipen.”

Wilde dieren. Geen entertainers

Bedankt Annelies, Nastasja en Johan voor het delen van jullie verhaal!

Ben jij ook tegen toeristisch vermaak ten koste van wilde dieren? Vraag onwetende toeristen geen attracties met wilde dieren te bezoeken en onderteken de actie.