Interview met Wim de Kok, oprichter van het Nederlandse kantoor
Nieuws
Op 4 juni bestaat World Animal Protection 35 jaar. Een mooi moment om terug te blikken op de begindagen van het Nederlandse kantoor.
De Nederlandse geschiedenis van World Animal Protection is zowel langer als korter. Langer, omdat een van de twee voorlopers van World Animal Protection, de Wereldfederatie tot Bescherming van Dieren, in 1950 in Scheveningen werd opgericht dankzij een in Leiden gevestigde advocaat, Willem Hugenholtz (1902-1969). Korter, omdat het Nederlandse kantoor van World Animal Protection, toen nog WSPA, in 1988 is opgezet. Dat gebeurde door Wim de Kok (linksonder op foto), die eerder bij Stichting Lekker Dier werkte. Ook was hij een van de oprichters van het Anti-Bont Comité, de voorloper van Bont voor Dieren. Om stil te staan bij ons jubileum, een interview met hem over de begindagen van onze organisatie in Nederland:
Wat was de reden dat jij destijds gevraagd werd een Nederlands kantoor op te richten?
''In 1987 had het hoofdkantoor van WSPA in Londen besloten een internationale campagne te starten tegen bont. Daarvoor zochten ze een coördinator. Ik was in die dagen de internationaal secretaris van Bont voor Dieren. Zodoende kwam ik bij WSPA in beeld. Aanvankelijk runde ik die campagne vanuit mijn huis. Ik woonde in het Wilhelmina Gasthuis in Amsterdam, dat toen een kraakpand was. In mijn kamer bouwde ik een verdieping die dienst deed als kantoortje. Dat ik vanuit huis in een kraakpand de zaak bestierde, vertelde ik niet aan Londen... Lang duurde deze situatie niet, want al snel bedacht WSPA dat het wel goed zou zijn als ik een Nederlands kantoor zou opzetten.''
Wat moet je je bij dat kantoor voorstellen?
''Aanvankelijk was ons kantoor op de bovenste verdieping van de Sophia Vereeniging tot Bescherming van Dieren, aan de Nieuwezijds Voorburgwal in Amsterdam. Na een tijdje verhuisden we naar de Kalverstraat. Het was niet groot, we hadden vier betaalde medewerkers en twee vrijwilligers. Een belangrijke taak werd het werven van fondsen, voor ons werk in andere delen van de wereld. Een Amsterdams reclamebureau zette zich daar pro bono voor ons in. Begin 1991 werden we zelfs het Europese kantoor van WSPA.''
Wat was daarvan de reden?
''Het lag in lijn met onze activiteiten. De bontcampagne was natuurlijk internationaal en die runden wij. Bij de drukker in Leeuwarden, waar Bont voor Dieren ook klant was, lieten we anti-bontposters drukken in 24 talen en die gingen de hele wereld over, tot naar Japan aan toe. In China worden ze, 25 jaar later, nog steeds gebruikt.
De Europese distributie deed ik zelf. Ik toerde met m’n Mazda 323 door Europa om campagnematerialen langs te brengen bij de lid-organisaties van WSPA die aan de campagne deelnamen. Dat was goedkoper dan per post en goed voor de onderlinge contacten. Je moet niet vergeten, dit was de tijd vóór internet. Verder waren we ook actief tegen stierenvechten, een ander onderwerp van over de grens. Regelmatig ging ik naar Brussel waar over belangrijke regelgeving voor dierenwelzijn wordt beslist. En we steunden lokale organisaties in andere landen, bijvoorbeeld in Italië.
Er was nog een terrein waar we ons mee bezighielden: voorlichting aan kinderen in Afrika. Dat klinkt misschien gek voor een Europees kantoor, maar dit had de volgende achtergrond. Er was een zeer betrokken mevrouw, Sophie Montezinos, die lang in Egypte had gewoond en na haar terugkeer naar Nederland was begonnen met het opzetten van zogeheten ‘Kindness Clubs’ in Afrikaanse landen. Die waren erop gericht om aan kinderen respect voor dieren te leren. Kinderen konden hier lid van worden en kregen dan vier keer per jaar een tijdschrift. Vanuit haar flatje in Rijswijk voorzag ze zo’n tweehonderd van die clubs van educatieve tijdschriften. Aanvankelijk betaalde ze dat zelf, maar al snel werd dit onderdeel van het werk van de Wereldfederatie tot Bescherming van Dieren en later WSPA. ‘Humane education’ heette dit programma. Inmiddels was ze echter op leeftijd, bijna tachtig, en droeg ze de taken over aan ons kantoor in Amsterdam.''
Wat een mooi verhaal.
''Ja – en weet je wat? Veel van die Kindness Clubs zaten in Ghana en nog steeds is Ghana het land in Afrika waar de dierenbeschermingsgedachte het best heeft postgevat. Veel beter dan in andere landen in de regio. Er zal geen één-op-één-relatie zijn met ons werk, eerder een wisselwerking, maar niettemin, het toont denk ik hoe belangrijk het is om vroeg te beginnen met het leren dat dieren respect verdienen. Uiteindelijk geloof ik dat dáárin de oorzaak ligt van veel dierenleed: dat mensen dit niet van jongs af aan is bijgebracht.''
''Het is belangrijk om vroeg te beginnen met het leren dat dieren respect verdienen.'' - Wim de Kok