Nong Nooch Botanical Gardens: wat een desillusie! – Dagboek van Loretta Schrijver

De naam doet vermoeden dat we naar een prachtig park gaan, met mooie bomen, bloemen en misschien wat vlinders. Wat een desillusie! Het is een heus pretpark waar non-stop olifantenritten worden gedaan en circusacts worden gehouden. Er is niks anders!

Van tevoren is ons verteld dat de locaties die we gaan bezoeken erg gevoelig zijn wanneer het gaat over eventuele slechte publiciteit. Mensen worden naar verluid uit het park gezet wanneer de medewerkers vermoeden dat je niet slechts een onschuldige toerist bent. Dat is waarom we undercover, zonder World Animal Protection shirt of grote camera én met een onschuldige glimlach, naar binnen gaan.

Eerste ontmoeting met de olifanten

Bij de ingang van het park staan aan de rechterkant tientallen olifanten in hun verblijf. Ze staan vastgeketend. Sommige olifanten reiken met hun slurf over het hek, het lijkt of ze me willen aanraken. Wat bijzonder, ik voel me gevleid! Ze hebben een doek om hun hoofd met een nummer erop en dragen een rode cape. Ze lijken een glimlach op hun gezicht te hebben.

Maar zodra je beter kijkt zie je de eerste tekenen van lijden: wondjes op de wang, op hun bips en achter hun oren. Pascal de Smit, directeur van World Animal Protection, vertelt me dat deze onder andere door het ‘breekproces’ zijn ontstaan; olifanten zijn wilde dieren en om ze mensen op hun rug toe te staan worden ze dagenlang, soms wekenlang – ligt eraan hoe sterk de wil van het dier is – mishandeld  met een zogenaamde olifantenhaak om uiteindelijk hun wil te breken. Vreselijk! Deze voor de olifant traumatische olifantenhaak zie ik regelmatig door de olifantentrainers (mahouts) gebruikt worden, om de dieren in het gareel te houden.

Hartverscheurende omstandigheden

Ik zie ook dat de olifanten bijna non-stop met toeristen op de rug heen en weer lopen, met soms wel drie of vier mensen op één olifant! Constant hetzelfde saaie rondje. Pascal legt me uit dat olifanten een sterke nek en slurf hebben, maar geen sterke rug. Hun ruggenwervels zijn er helemaal niet op gebouwd om een zwaar  ijzeren zadel en mensen op hun rug te dragen! Hij vertelt ook dat de onderkant van de poot van de olifant ontzettend gevoelig is. Daarmee loopt het dier hier de hele dag op gloeiend heet asfalt. Daar moet de olifant wel degelijk last van hebben!

Bij één olifant in het verblijf, een hok van maximaal 2 bij 2 meter, staat een baby-olifant. Hij staat vastgeketend aan zijn moeder. Later zie ik ze samen een olifantenrit doen; de moeder draagt 2 toeristen op haar rug en het olifantje loopt er vastgebonden aan zijn moeder naast. Het kleintje ziet een poel met water en grijpt zijn kans om snel wat slokjes te nemen voordat de mahout het commando geeft om verder te lopen. Hartverscheurend. Helemaal wanneer je je bedenkt dat ook hem een leven lang toeristen vermaken in het vooruitzicht ligt.

Vastgeketend in entertainment

Ik hoop het ergste gezien te hebben, maar ik kom bedrogen uit. Direct om de hoek van de olifantenverblijven staat een gigantische mannetjesolifant, een stier. Wat een magisch dier! Een olifant is een ontzettend machtig dier, en een stier helemaal. Ongelofelijk dat hij aan een ketting van maar zo’n 30 centimeter (de lengte van een gemiddelde liniaal) vastgeketend staat! Toeristen gaan met hem op de foto, waarbij zijn mahout de toeristen aanmoedigt om extra geld te betalen, zodat de olifant een trucje uitvoert: met zijn prachtige slachttanden tilt hij dan de toeristen omhoog voor een ‘memorabel fotomoment’. Dat deze indrukwekkend grote stier zich onderwerpt aan de mens, zegt heel wat over het breekproces.

We waren vier uur lang in het park en de stier heeft die hele tijd aan de ketting gestaan. Niet kunnen lopen, niet kunnen zitten. Hij staat vaak met één poot omhoog – waarschijnlijk door het ongemak van het vele staan op de betonnen vloer. En net als de olifanten die ik eerder zag, staat hij constant apathisch heen en weer te weven, een duidelijk teken van stress.

De onschuldige toerist spelend vraag ik aan zijn mahout hoe oud de olifant is. 35 jaar is het antwoord. Hij komt uit de houtindustrie. Nu dat niet meer mag, hebben ze een nieuwe manier gevonden om hem economisch interessant te maken: vastgeketend als toeristische attractie.

In protest!

Ik had me voorbereid op het ergste, maar wat ben ik boos! Wat is hier leuk aan?! Bekijk olifanten alsjeblieft in het wild, of in reservaten waar geredde olifanten leven. Want dit is niet goed. De olifanten leven met stress, verveling, wonden en onder constante dreiging van mishandeling. Ik zal dit ‘pretpark’ nooit voor mijn lol bezoeken. Jij toch ook niet? Vraag toeristen geen wrede attracties met wilde dieren meer te bezoeken, zodat de vraag naar deze attracties afneemt. Kies op onze actiepagina een ongepaste toeristenfoto en onderteken de actie. 

Stiekem heb ik een paar keer gedacht; kwamen die olifanten maar in protest. Maar omdat zij het niet doen, doen wij het voor ze!