Zo worden dolfijnkalfjes van hun moeder gescheiden in gevangenschap

Wie de documentaire Blackfish heeft gezien, kan zich misschien de scѐne herinneren waarin een orkakalf bij zijn moeder wordt weggehaald om naar een ander dolfinarium te worden gebracht. De moederorka liet wanhopig van zich horen en bleef haar kalfje maar roepen. Het was een hartverscheurend tafereel. En na het verschijnen van Blackfish besloten diverse dolfinaria, waaronder SeaWorld, te stoppen met het fokken van orka’s.

Toch wordt er nog steeds gefokt met kleinere walvisachtigen, zoals de tuimelaardolfijn. Maar waarom eigenlijk?

Dolfinaria fokken dolfijnen in gevangenschap om blijvend voldoende dolfijnen te kunnen tentoonstellen aan publiek. Het fokken van dolfijnen doet niets voor het behoud van de diersoort. Meer dan tachtig procent van de dolfijnen in gevangenschap zijn tuimelaars. Deze dolfijnsoort is (met uitzondering van een paar populaties) niet bedreigd in het wild. Daarnaast worden dolfijnen die worden gefokt in gevangenschap, niet uitgezet in het wild. Het gaat bij het fokken van dolfijnen in gevangenschap allemaal om geld, jonkies boosten nou eenmaal de bezoekersaantallen.

Een individuele dolfijn kan een dolfinarium tussen 400.000 en 2 miljoen Amerikaanse dollars per jaar opleveren. Oneindig triest is dat door het continue fokken dolfinaria in Europa bomvol zitten. En dat terwijl bezoekersaantallen teruglopen, en steeds meer overheden besluiten tot een verbod op entertainment met dolfijnen. Dolfijnen worden daarom nu verkocht aan amusementsparken in Azië, zoals ook het Dolfinarium in Harderwijk van plan is met acht dolfijnen.

Sommige mensen, of dolfinaria, beweren dat dolfijnen in gevangenschap jongen zouden moeten krijgen om hun leven te verrijken, zodat hun leven meer zou lijken op een leven in het wild. Jongen krijgen is dan ook natuurlijk voor een dolfijn, wordt er gezegd. Maar niets is zo onnatuurlijk om een moeder in gevangenschap een jong te laten krijgen, en ze dan al op jonge leeftijd van elkaar te scheiden. Als het echt gaat om het welzijn van de dieren, zou het fokken juist direct moeten stoppen. Het fokken van dolfijnen in gevangenschap, houdt alleen maar het lijden van deze soort in stand voor nog een volgende generatie.  

Het leven van een dolfijnkalf 

Een dolfijn leeft in gevangenschap gemiddeld zo’n 20 tot 30 jaar. Een pasgeboren dolfijnenkalfje is dus gedoemd tot 20 à 30 jaar leven in een onnatuurlijk bassin met een dieet van dode vis om trucjes uit te voeren voor massa’s toeristen op luide muziek. En dat in een industrie die geen toekomst heeft. Een leven om depressief van te worden. Het begint allemaal met een hartverscheurend tafereel: het scheiden van het jonge dolfijntje van zijn moeder.

In het wild blijven dolfijnen drie tot zes jaar bij hun moeder. Maar in dolfinaria worden ze vaak veel eerder van elkaar gescheiden. Sommige dolfinaria, zoals SeaWorld, rechtvaardigen deze vroege scheiding door te beweren dat jonge dolfijnen niet hoeven te leren hoe ze voedsel kunnen vinden of roofdieren kunnen vermijden, omdat de dolfinaria voor hun voedsel en ‘bescherming’ zorgen. Hoewel dit praktisch gezien waar is, slaat deze uitleg de plank volledig mis. Levend in gevangenschap, of niet: dolfijnen zijn complexe sociale, wilde dieren en gevangenschap voorziet in de verste verte niet aan hun natuurlijke behoeftes. De emotionele impact van een vroege scheiding is enorm voor dit sociaal intelligente dier.

De scheiding verloopt als volgt:

Pasgeboren of niet, de show moet doorgaan en dus moet moeders al snel weer het publiek vermaken. Het kalfje blijft achter in de betonnen bak.

Jonge dieren doen het goed voor de bezoekersaantallen, maar blijven niet jong. Het is dan ook al snel tijd om naar een nieuw dolfinarium te gaan. Het jonge dier wordt uit het water getild en – na een soms lange reis naar de andere kant van de wereld – in een ander dolfinarium te water gelaten. Het dier wordt tussen soortgenoten geplaatst die ze niet kan uitkiezen. In het wild zou ze bij de familie zijn gebleven, of uiteindelijk een eigen groep hebben uitgekozen. Hier is ze veroordeeld tot de dolfijnen die ook gevangen zitten.

Er vindt veel uitwisseling plaats tussen dolfinaria. Je kunt niet een bassin vol hebben met dolfijnen die familie zijn van elkaar. Om incest te voorkomen worden dolfijnen al snel overgebracht naar andere dolfinaria.

Dolfijnen die al vroeg worden gescheiden van hun moeder, hebben minder kans om ooit nog in het wild te worden uitgezet. Ze hebben simpelweg nooit geleerd hoe ze voor zichzelf moeten zorgen. In plaats daarvan wordt ze in een dolfinarium al vroeg bijgebracht hoe ze publiek moeten vermaken – een kwaliteit waar ze natuurlijk niets aan hebben in het wild.

Kortom, het fokken van dolfijnen is op geen enkele manier te rechtvaardigen. Hoe langer het fokken van dolfijnen in gevangenschap doorgaat, hoe meer dieren wereldwijd hun leven moeten doorbrengen in tanks die duizenden keren kleiner zijn dan hun natuurlijke leefgebied. 

Moeder en jong samen in het wild, zoals het hoort.

Wat jij kunt doen om dolfijnen te helpen

• Koop geen kaarten voor dolfinaria. Met de verkoop van kaartjes voor dolfinaria krijgen dolfinaria inkomsten, en het zorgt ervoor dat ze eerder meer dan minder dolfijnen in hun dolfinarium willen. Ze maken er ook winst op, zoals al genoemd kan een enkele dolfijn wel tussen de 400.000 en 2 miljoen Amerikaanse dollar per jaar voor een dolfinarium opleveren.
• Roep reisorganisaties op om geen vermaak met dolfijnen en andere walvisachtigen te promoten. Teken bijvoorbeeld onze internationale petitie gericht aan reisgigant TUI, of deel dit artikel.
• Eet meer plantaardig en minder visconsumptie. Dolfijnen (en andere zeedieren) kunnen verstrikt raken in spookvistuig (visnetten die onderweg zijn verloren) of overlijden als bijvangst.