Verslag vanuit de VS: een invasie van plofkipfabrieken, powered by Rabobank
Nieuws
Een blog door Dirk-Jan Verdonk, Hoofd Campagnes.
Monica Brooks woont op het Delmarva-schiereiland - aan de oostkust van de Verenigde Staten - en maakt zich grote zorgen over de plofkipfabrieken die hier als paddenstoelen uit de grond schieten. Ik spreek haar op een toepasselijke locatie: binnenin een plofkipstal in aanbouw. Het is een goedkope, houten constructie, bedekt met golfplaten. En enorm: zo’n twintig meter breed en 170 meter lang – de lengte van anderhalf voetbalveld. De grond is nu nog bedekt met rul zand, maar is binnenkort volledig aan het zicht onttrokken door een zee aan kippen. Er zitten straks meer dan 60.000 dieren in deze ene schuur opeengepakt. Zonder daglicht. Een ontstellend idee. En naast deze schuur zijn nog vier andere schuren van gelijke grootte in aanbouw.
Monica vertelt me over de plofkipfabrieken in de omgeving, en de gevolgen voor milieu en gezondheid.
CAFO’s
Monica is een van de oprichters van de groep ‘bezorgde burgers tegen industriële CAFO’s’ – waarbij CAFO de afkorting is van Confined Animal Feeding Operation, de juridische term in Amerika voor een plofkipfabriek zoals deze. ‘Toen ik hoorde van de plannen om plofkipfabrieken in mijn provincie te bouwen, ben ik in actie gekomen,’ vertelt ze, ‘wetende wat deze voor problemen met zich meebrengen.’ Haar grootste bezwaar tegen CAFO’s is dat ze worden gepresenteerd als het enige model, alsof er geen keus is. ‘Ze drukken gemengde boerenbedrijven uit de markt, waar de dieren ruimte krijgen om te scharrelen, de kuikens normaal kunnen opgroeien en ze een diversiteit aan voedsel krijgen, in plaats van alleen mais.’ Haar verontwaardiging is voelbaar. ‘In deze plofkipfabrieken hebben de dieren geen leven, het is slechts een kwestie van eten, eten, eten tot ze zwaar genoeg zijn om naar het slachthuis te gaan. Een andere grote zorg is die voor onze eigen gezondheid, gezien de lucht- en watervervuiling die deze bedrijven veroorzaken.’
De plofkipfabriek, waarin ik Monica spreek, is enorm.
De macht van het bedrijfsleven
De lokale bevolking heeft ze in meerderheid aan haar zijde. Een onafhankelijke opiniepeiling laat zien dat zo’n 75% van de bevolking van Maryland tégen de komst van de plofkipfabrieken is. Helaas zit de lokale politiek grotendeels in de zak van de grote plofkipbedrijven zoals Tyson Foods en Perdue. Zelfs een onderzoek naar de luchtkwaliteit in de omgeving van de stallen wordt door de politiek tegengehouden.
Onderneem actie!
Toch blijft Monica strijdbaar. En niet zonder succes. Haar groep heeft de komst van al dertien plofkipschuren weten tegen te houden: door naar de rechter te stappen, de lokale overheid aan te spreken en protesten te organiseren. Haar boodschap aan Nederlanders die een rekening hebben bij banken die in de Amerikaanse plofkipindustrie investeren (met name Rabobank) is dan ook om niet stil te blijven zitten: ‘Denk na over wat er met je geld gebeurt en vergeet niet dat jij daar de macht over hebt. Als jouw geld door je bank verkeerd wordt geïnvesteerd, kun je besluiten je geld terug te trekken. Dat is je recht. Alsjeblieft, laat je geld niet investeren in deze idiote, niet-duurzame bedrijven. Zodat er weer ruimte komt voor familieboerderijen.’