5 feiten over kalfjes in de vee-industrie
Nieuws
Dat koeien geen aangenaam leven hebben in de vee-industrie, is voor de meeste mensen niets nieuws. Melkkoeien lijden een leven lang om melk te produceren voor menselijke consumptie. Maar wat gebeurt er eigenlijk met een kalfje na de geboorte?
Wereldwijd zijn er meer dan 265 miljoen melkkoeien op de wereld. Gemiddeld produceert een koe 1000 liter melk gedurende tien maanden, maar in de intensieve veehouderij gaat het gemiddeld om 10.000 liter per koe per tien maanden. Met een flink aantal koeien dat wel 20.000 liter per jaar produceert!
Al deze koeien kunnen pas melk geven als er een kalfje komt en ook hen wacht geen aangenaam leven in de vee-industrie. We zetten een aantal feitjes voor je op een rij.
1. Snel weggehaald bij de moeder
In de natuur drinken kalfjes tot een jaar lang bij hun moeder. Koeien zijn heel sociale dieren en de band tussen moeder en kalf is erg sterk. Maar in de veehouderij gaat het er anders aan toe. Al binnen enkele uren na de geboorte wordt het kalf bij de moeder weggehaald, wat bij beiden veel stress veroorzaakt. De eerste acht weken brengen kalfjes vaak alleen door in een box, naast boxen met andere kalveren die bij de moeder zijn weggehaald.
2. Kunstmatig drinken
Kalfjes drinken van nature meerdere keren kleine beetjes bij hun moeder. Op veehouderijen worden ze niet zelden maar twee keer per dag gevoed, vaak met melkvervangers in plaats van koeienmelk. Dat kan tot problemen met de spijsvestering en maagzweren leiden. Doordat de kalfjes zo snel bij hun moeder worden weggehaald, krijgen ze bovendien niet genoeg colostrum binnen: de allereerste moedermelk die ook bij mensen bijdraagt aan een gezond immuunsysteem.
3. Mannelijke kalfjes worden gedood
Mannelijke kalfjes die geen melk kunnen leveren, worden vaak beschouwd als overschot. Verdrietig genoeg worden in sommige landen en deel van de kalfjes daarom na de geboorte afgemaakt. In Nederland worden ze na een paar weken als vleeskalf naar veehouderijen overgeplaatst en daar hebben ze een zwaar leven. Zo zien ze bijvoorbeeld vaak geen of weinig daglicht, staan ze in een kale, harde stal zonder speeltjes of andere afleiding en krijgen de kalveren bestemd voor wit kalfsvlees een ongezond dieet dat leidt tot bloedarmoede en futloosheid. Ook een deel van de vrouwelijke kalfjes worden gedood. Er worden er zoveel 'gemaakt' voor de melkproductie dat het er te veel zijn om alle moeders te vervangen.
4. Vrouwelijke kalfjes groeien op tot melkkoe
De meeste vrouwelijke kalfjes zullen hetzelfde leven leiden als hun moeder: als melkkoe. Veel van hen zullen geen of weinig daglicht zien, een betonnen vloer onder hun poten voelen in plaats van gras en in stallen leven zonder ventilatie en veel harde geluiden. Vaak al na drie maanden na de geboorte van hun kalfjes worden ze weer kunstmatig geïnsemineerd, wat fysiek erg zwaar is. Als hun lichaam het begeeft, gaan ze naar de slacht. Gemiddeld is een melkkoe dan vijfenhalf jaar.
5. Vervoerd onder zware omstandigheden
Kalfjes die bestemd zijn voor de vleesindustrie kunnen urenlang vervoerd worden naar een andere bestemming, bijvoorbeeld van buiten Nederland naar Nederland toe. Sommigen zijn dan pas tien dagen oud; hongerig, moe, bang en kwetsbaar voor ziektes en verwondingen. De kalfjes die de reis overleven, slijten de rest van hun korte leven vaak in zeer slechte omstandigheden. Binnen enkele maanden worden ze geslacht.
Koeien kunnen twintig jaar oud worden. In de natuur lopen ze dertien kilometer per dag. Het zijn unieke dieren, die erg lijden onder de huidige welzijnsstandaarden in de vee-industrie. Maar elke koe verdient een leven zonder pijn, angst of stress! En daarom komen wij voor ze op.
Benieuwd hoe we dat doen?